- Prawa pacjenta określone w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowych ze środków publicznych.

Prawa pacjenta określone w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowych ze środków publicznych.

Pacjent ma prawo do:

1. Do korzystania ze świadczeń opieki finansowych ze środków publicznych na zasadach określonych w ustawie.

a)      Inne, niż ubezpieczeni, osoby posiadające obywatelstwo polskie i posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które spełniają kryterium dochodowe, o którym mowa w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728), co do których nie stwierdzono okoliczności, o której mowa w art. 12 tej ustawy, na zasadach i w zakresie określonych dla ubezpieczonych,

b)      Inne, niż wymienione w pkt 1 i 2, osoby posiadające obywatelstwo polskie:

- które nie ukończyły 18 roku życia, lub

- posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które są w okresie ciąży, porodu lub połogu zwane dalej „świadczeniobiorcami:. – art.2;

1. Świadczeń opieki zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrywanie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczenie. – art. 15;
2. Niezwłocznego udzielenia świadczenia opieki zdrowotnej w stanach nagłych udzielenia świadczenia opieki zdrowotnej według kolejności zgłoszenia w dniach i godzinach ich udzielania przez świadczeniodawcę. – art. 19;
3. Wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej spośród lekarz, pielęgniarek i położnych ubezpieczenia zdrowotnego nie częściej niż dwa razy w roku kalendarzowym, a w przypadku każdej zmiany wnosi opłatę w wysokości 80 zł, z zastrzeżeniem art. 56b i art. 69b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ust. 7a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz.U. z 2005 r. nr 234, poz. 1997, z późn. zm.) i art. 115 § 1a Kodeksu Karnego wykonawczego. Nie dotyczy to przypadku zmiany miejsca zamieszkania i sytuacji zaprzestania udzielania świadczeń opieki zdrowotnej przez wybranego lekarza, pielęgniarkę i położną podstawowej opieki zdrowotnej oraz innych przyczyn niezależnych od woli świadczeniobiorcy.
4. Wyboru świadczeniodawcy udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych spośród tych świadczeniodawców, którzy zawali umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art.56b i art.69b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ust. 7a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej i art. 115 §1a Kodeksu karnego wykonawczego – art. 28.
5. Wyboru szpitala spośród szpitali, które zawarły umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 56b i art. 69b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ust. 7a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej i art. 115 § 1a Kodeksu Karnego wykonawczego. Art. 30.
6. Wyboru lekarza dentysty spośród lekarzy dentystów, którzy zawarli umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 56b i art. 69b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ust. 7a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej i art. 115 § 1a Kodeksu Karnego wykonawczego.
7. Dodatkowych świadczeń zdrowotnych lekarzy dentysty oraz materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu tych świadczeń, zakwalifikowanych jako świadczenia gwarantowane dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18 roku życia oraz kobiety w ciąży i w okresie połogu.
8. Świadczeń z zakresu badań diagnostycznych, w tym medycznej diagnostyki laboratoryjnej, wykonywanych na podstawie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego lub skierowania pielęgniarki lub położnej.
9. Leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej (przysługuje na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego) art.33
10. Świadczeń pielęgnacyjnych lub opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Art.33b
11. Bezpłatnego przejazdu środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie i z powrotem w przypadkach:

- konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym,

- wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia. ( przysługuje na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego). Art. 41.

1. Bezpłatnego przejazdu środkami transportu sanitarnego – w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem. ( przysługuje na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego) art.41,
2. Przejazdu środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością. (przysługuje w przypadkach niewymienionych w pkt. 11 i 12 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego )art.41.
3. Leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza, lekarza dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne – art. 58.
4. Rehabilitacji leczniczej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego – art.59.
5. Do udzielenia mu świadczenia zdrowotnego w stanie nagłym bez wymaganego skierowania - art.60.
6. Równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej i wyboru świadczeniodawców spośród tych świadczeniodawców, którzy zawarli umowę z Funduszem, z zastrzeżeniem art. 56b i art. 69b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ust. 7a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej i art. 115 § 1a  Kodeksu karnego wykonawczego.